Auteur: Ron van Raaphorst

de vele voordelen van judo

De vele voordelen van judo.
Lezen is leuk maar meedoen nog veel meer.
Schrijf je in voor een proefles en ervaar zelf hoe leuk judo is.

http://meerdanjudo.nl/geef-je-op-voor-een-proefles/

1) Het leert een kind zijn tegenstanders recht in de ogen te kijken. Kinderen die zwak zijn, gepest worden, of weinig zelfvertrouwen hebben, zijn geneigd om de ogen neer te slaan en weg te kijken van het gevaar. Judo en andere budo leren dat zoiets niet de weg is. Een tegenstander is pas gevaarlijk als je hem niet in de gaten houdt. En je mentale overwicht of onzekerheid blijkt vooral uit de oogopslag. Wie zijn gevoel van minderwaardigheid leert overwinnen door een strakke blik, wint mentaal op alle punten.

2) Het overwint angsten. Judo leert kinderen te vallen en weer op te staan zonder zich te bezeren. Een heel lichaam raakt van slag door angst. De hartslag raakt opgefokt, de ademhaling raakt in de war en het kind gaat zweten en/of misselijk worden. Dat heeft een psychische oorzaak, maar met lichamelijke consequenties. Een hond heeft een fijne antenne voor deze angst-symptomen. Het ‘hoort’ de hartslag van de mens. Bij een bange mens registreert de hond de mindset van de mens en dan kan hij daarop handelen. Een pestkop of tegenstander heeft ook zo’n antenne. Judo leert rust te scheppen in het lichaam omdat de judoka leert omgaan met de psychische nood.

3) De conditie wordt enorm verbeterd. Dat lijkt een open deur, maar kinderen die geen enkele conditie hebben én mentaal kwetsbaar zijn, worden extra kansloos als het op een confrontatie aankomt, en als dan de angst ook de boventoon voert, is de totale lichaamstaal er één van enorme zwakte – en dan is het kind voor de bijl natuurlijk omdat de pestkop/aanvaller weet dat hij zelf geen gevaar te duchten heeft. Bovendien leert het kind op judo een bepaalde balans en coördinatie, die de hele motoriek ten goede komt. Het kind valt letterlijk en figuurlijk niet zo snel meer om.

4) Het kind leert een aantal effectieve technische antwoorden op basis-aanvallen. Ik vind persoonlijk dat in het zelfverdedigingselement meer nadruk zou moeten komen op aanvalsvormen, zoals duwen, slaan, en schoppen. Qua effectieve zelfverdediging is jujutsu denk ik een betere budo dan judo tegenwoordig. Zeker als judo blijft weigeren kata als basistraining in te voeren en vooral ‘leuk wil doen’ met wat rollen en kantelen op de grond. Dat is technisch natuurlijk zinloos als zelfverdediging – en het leven als kind wat gepest wordt is weliswaar gebaat bij een ‘leuke’ hobby en respectvolle omgeving, maar eenmaal buiten is het toch anders…

5) Het kind gaat ergens bij horen, heeft vrienden en partners die om hem en zijn veiligheid bekommerd zijn. Dat is een gevoel wat veel kinderen helaas al jong moeten missen, ook in de gezinnen waar ze zich verlaten kunnen voelen omdat iedereen met zichzelf bezig is… Het is te gek dat een judoclub ook dát moet bieden, maar het is wel zo dat kwetsbare kinderen zich vaak juist of alleen dáár geaccepteerd voelen en gesteund. Het draagt bij tot een gevoel van identiteit en het verklaart ook waarom kwetsbare kinderen op latere leeftijd met zo veel waardering terugkijken op hun judotijd, de groep en vooral de sensei… ze zien er rolmodellen.

6) Het leert concentratie en streven naar iets. Judo training betekent een einde aan het wegdromen van de realiteit. Een kind wat ongelukkig is, droomt gemakkelijk weg. Vluchtgedrag. Een virtuele wereld via een anoniem smartphone-leventje. Dat kan op de mat niet en dat is goed voor de ontwikkeling. Het staan in de realiteit betekent bovendien dat er gestreefd wordt naar plezier en progressie en dat is in dit geval meestal een slip of band. Daar trekt een kind zich aan op. Dat het volgend jaar hogerop komt. Doelloosheid is dodelijk voor een kind, maar een uitdaging maakt ze open en enthousiast.

7) En als zevende, het tegenovergestelde van wat sommigen denken: het is een medicijn tegen geweld en agressie. Omdat judo steeds beheersing aanleert, en dat tot tweede natuur maakt, is judo weliswaar geschikt tot verdediging, maar vermijdt  normaal het ‘vechten’. Een judoka is geen vechter. Juist niet. Wat ik als kind al leerde van mijn gewaardeerde eerste sensei, heb ik altijd kunnen vasthouden: nooit op straat te vechten. Ik heb mijn judo van de kinderjaren vaak kunnen gebruiken – zoals bij valpartijen-  maar nooit bij vechtpartijen.

Met dank aan erik mitesco voor de tekst.

 

De magie van judo

Judo toernooitjes, fysiek en mentaal krachtvoer voor jouw kind!
Als een bleu en timide meisje begon ze op eigen vraag aan haar eerste judolessen, haar zussen waren
haar al voorgegaan en ze wilde per se niet achterblijven. Nu zijn we een gele band en een aantal
judo toernooien verder en ze heeft hele grote stappen gemaakt!
Als we naar een wedstrijd rijden dan neemt de gezonde spanning toe naar mate dat we dichter bij de
locatie komen, je merkt dat ze het best spannend vinden allemaal. Maar als je weer naar huis rijdt
valt vooral het vermogen tot zelfanalyse op, de verloren en gewonnen partijtjes worden tot op het
bot ontleedt en ze weten meestal exact waar het fout ging of juist goed!
En als ze op het podium een beker in ontvangst hebben mogen nemen (die is er overigens meestal
voor iedereen want alle deelnemers zijn winnaars, ze hebben zichzelf namelijk overtroffen!) dan voel
je vooral hoe trots ze zijn dat ze dat toch maar mooi hebben gedaan, en terecht!
Het mooie van judo is dat het juist geënt is op een combinatie van fysieke en mentale kracht. Op een
speelse manier worden respect, vertrouwen, zelfbeheersing, weerbaarheid en discipline bijgebracht
in de lessen. En als je dat ten uitvoer kan brengen in de praktijk tijdens een krachtmeting met
kinderen van gelijk niveau, resulteert dat steevast in persoonlijke groei. En daarbij is verliezen (een
les om de volgende keer te winnen) misschien nog wel belangrijker dan winnen.
Je ziet je kind groeien, zowel mentaal, als fysiek. Met heel veel – gecontroleerd – vallen, incasseren
en weer opstaan komen ze letterlijk en figuurlijk steviger in hun schoenen te staan!
Met judo worden ook je sociale vaardigheden getraind. Daarin gaat judo
verder dan andere sporten: het respect naar en voor elkaar worden
constant benadrukt, zodat je kind leert hoe je met elkaar dient om te gaan.
Dat maakt een kind krachtig.
De kinderen leren niet alleen tactisch te zijn met andere kinderen en hoe hij
of zij de fysieke kracht van een ander kunnen gebruiken om zichzelf te
verdedigen, maar gaan vooral hun eigen mentale kracht ervaren.
Als je zelf denk dat niets voor jouw kind is, ga dan gewoon eens een keer
kijken bij een toernooi om de sfeer te proeven. En als je denkt dat hij of zij
er misschien wel aan toe is zeg ik: DOEN!
Het meedoen aan toernooitjes helpt zowel het vergroten van zelfrespect als
het zelfvertrouwen en daar hebben ze hun hele leven iets aan,
dat is het mooiste cadeau voor je kind!

Aalsmeerse judotweeling zet een bijzondere judoprestatie neer!

Tien jaar geleden kwamen Anna en Maurits met hun moeder in de dojo bij Meerdanjudo met het verzoek om te mogen trainen.

Bij andere clubsporten was het een probleem gebleken om broer en zus samen te laten sporten. Trainer Ron van Raaphorst echter hoefde daar geen seconde over na te denken. Natuurlijk waren beiden welkom om samen te judo-en.
Tot verbazing van de ouders bleken beide kinderen over het nodige talent te beschikken. Daar waar Maurits echt de wedstrijdjudoka was, gaf zus Anna de voorkeur aan de trainingen en examens op de club. Hoogtepunt was dat Maurits op 13-jarige leeftijd Noordhollands kampioen werd in zijn klasse. Zijn zus en hij haalden ondertussen ieder jaar een hogere band onder het toeziend oog van sensei Ron.

Tien jaar en veel bloed, zweet en tranen verder, kregen zij eindelijk groen licht van hun trainer voor de volgende stap. Zaterdag 30 november was het zover. Beiden (inmiddels 16 jaar) legden hun 1e dan examen af voor de judobondcommissie in Beverwijk. Familie, vrienden en medejudoka’s van de Aalsmeerse judoschool Meerdanjudo waren aanwezig om de twee examenkandidaten mentaal te ondersteunen.

Ze begonnen met een lastig onderdeel: de nage go kata, waarbij de slaande tegenstander wordt afgeweerd en op de rug geworpen. Daarna moesten ze laten zien dat ze een arsenaal aan staande en grondtechnieken beheersten.

Naarmate het examen vorderde, keek de aanvankelijk strenge danexamencommissie achter de tafel steeds meer ontspannen toe. Uiteindelijk zag men met genoegen hoe de jonge judoka’s hun technieken naar behoren uitvoerden. Met gejuich werd het eindoordeel door het publiek ontvangen: zowel Anna als Maurits waren geslaagd!

Sensei Ron was tevreden. Hij vertelde de aanwezigen dat de twee jongelingen hiervoor vanaf hun 6e jaar wekelijks getraind hebben en van plan zijn om zich nog verder te verbeteren.

Judo is tenslotte een sport voor het leven, waarmee tot op hoge leeftijd extra dangraden kunnen worden gehaald. Kijk op www.meerdanjudo.nl.

 

Judo examens spelregels en begintijd

Nieuwsbrief examen zaterdag 6 juli 2019

Spelregel vóór en na het examen.

Om alles ordelijk en rustig te laten verlopen moeten we samen even wat spelregels hanteren, we zijn immers te gast bij anderen.

1)  Omkleden, we komen natuurlijk in onze gewone kleding naar de sportschool en kleden ons daar om.
2) Het is fijn om op blote voeten te lopen in slippers, als je dat doet dan was je natuurlijk even je voeten en handen voordat je naar boven komt.
3) Ouders en kinderen wachten even beneden in de gang tot een van ons jullie komt halen, wij willen graag ruimte en rust bij de receptie.
4) ook de ouders graag op slippers naar de dojo en zet u AUB uw buitenschoenen even in de kleedkamer.
5) Kinderen wachten ook ordelijk in de gang en gaan niet rennen, klimmen, klauteren of spelen in de gang.
6) Ook de open doorgang naar de tennishal is verboden gebied voor de judoka’s.
7) Wij lopen ordelijk en netjes door de sportschool naar de dojo.

Wij hopen op uw medewerking zodat iedereen kan zien dat judoka’s en ouders de discipline hebben die bij onze mooie sport hoort en wij wensen jullie heel veel succes.

examen 6-07-2019
voornaam achternaam tijd

Aaron 11:45
Chris Berger 11:45
Daan Spaargaren 11:45
Daniel Hakvoort 11:45
Danilo Kraay 10:45
Dante heideman 10:45
darick vd zwaard 12:45
Django de Boer 10:45
Eva Kroon 11:45
Fabian Stabryca 10:45
fabian Chmiel 11:45
Femke Buwalda 10:45
Florian de boer 10:45
Haas Lammerts 11:45
Jasmijn Braakman 10:45
Kalle timmermans 10:45
Kian de rooij 10:45
Kian de jong 10:45
Kiara Koster 12:45
Kim OUdshoorn 10:45
Kjeld Maarsen 12:45
Klaas vd meer 12:45
Koen v wilgenburg 11:45
Konrad Rudolph 11:45
kor kolk 12:45
Kyra Celie 12:45
Mats Meester 12:45
max van rooy 10:45
Megan van wittmarschen 10:45
Michiel meeuwse 11:45
Michiel marijs 11:45
Morris zandbergen 10:45
Niek Bartling 12:45
Nils Koster 12:45
Nour Alhussein 11:45
Olivia Stabryca 10:45
Phaedra Vierstra 11:45
Pratichee Mallesh 11:45
Ralph vd graft 11:45
Rayan El Bouazatti 12:45
Romano de boer 10:45
Sam Mentink 10:45
Sanne v hulsen 12:45
Sascha lek 11:45
Siem Stokkel 10:45
Siem Bakker 11:45
Siem Lammerts 11:45
Silvan de jong 10:45
Silvan vd zwaard 12:45
Simon Rudolph 11:45
Sofie ter reehorst 11:45
Sophie Hulsen van 12:45
Stijn ten hope 10:45
Sydney tol 10:45
Thijme bakker 10:45
Thijs van rooy 11:45
Thomas Kooij 10:45
Tom van driel 10:45
Xavi Oudshoorn 11:45

Bezorgdheid over weerbaarheid

Een 12-jarige jongen uit Lier die eerst gewurgd wordt tot hij bewusteloos raakt en daarna in het kanaal wordt geduwd.

Een 12-jarige jongen werd afgelopen zaterdag tijdens een vriendschappelijke voetbal wedstrijd bijna gewurgd door een 13-jarige tegenstander.

Dit zijn zo maar wat voorbeelden uit het nieuws van afgelopen week, voor mij is het echt een alarmbel die afgaat.
Maar wat blijkt ?
Het word bijna als normaal beschouwd en men gaat gewoon door met de gang van alle dag zonder er ook maar even over nagedacht te hebben.

Dit vind erg verontrustend.

Ook bij het bespreken van dit fenomeen bij de weerbaarheidstraining van een groep 8 leerlingen, was er nauwelijks een reactie te bespeuren.
“Wij zijn weerbaar, wij hebben in groep 4 de kanjer training gehad en we hebben geleerd iemand in zijn kruis te schoppen” was een van de reacties.

Een schrijnend voorbeeld van hoe het niet moet.
Mijn bezorgdheid gaan veel verder dan de kinderen, vaak is de reactie van de ouders, zowel van slachtoffer als van de dader net zo zorgelijk.

Dit heeft ook te maken met de manier waarop we kijken naar weerbaarheid en het geweld waar we mee geconfronteerd worden.

Hoe meer we zien , hoe afstandelijker we er mee omgaan en we zijn op het punt aangekomen dat we het al als “gewoon” nieuws gaan accepteren.

Dit fenomeen noemen we momenteel ook wel “normvervaging” we weten gewoon niet meer wat normale omgangsvormen zijn en gaan hier dan ook regelmatig overheen.

We zijn het er allemaal over eens dat we dit niet willen !
Maar gek genoeg blijven vaak de benodigde (re)acties uit.

Laten we wel wezen agressie in welke vorm dan ook is niet normaal !
Je goed kunnen verdedigen en op een sociale manier goed kunnen omgaan met agressie is wel normaal !
Dit zou een onderdeel moeten zijn van de opvoeding en een vak op school.
De mensen die elkaar dit aan doen hebben duidelijk een afslag gemist en hebben serieus hulp nodig.